چالش‌های کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در صنعت فولاد چین
در اولین بخش از بررسی صنعت فولاد چین، به تحلیل‌های “جین ناکانو” – عضو ارشد برنامه امنیت انرژی و تغییرات آب و هوایی مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی (CSIS) – پرداخته می‌شود که سیاست‌های دولت چین برای هدایت صنعت فولاد به سوی پایداری را توضیح می‌دهد.
چالش‌های صنعت فولاد چین با اثرات جهانی
صنعت فولاد چین، که بزرگ‌ترین ظرفیت تولید در جهان را داراست، با چالش‌های عمده‌ای روبرو است که پیامدهای گسترده‌ای برای بخش ساخت و ساز جهانی دارد. جین ناکانو، تحلیلگر برجسته حوزه پایداری، مسائل پیچیده‌ای را که این صنعت با آن مواجه است و راه‌حل‌های پیشنهادی برای مقابله با آن‌ها را تشریح می‌کند.
دو چالش عمده: ظرفیت بیش از حد و انتشار بالای گازهای گلخانه‌ای
به گفته ناکانو، صنعت فولاد چین – که نقش حیاتی در توسعه اقتصادی این کشور دارد – با دو چالش بزرگ مواجه است: ظرفیت بیش از حد و انتشار بالای گازهای گلخانه‌ای. او توضیح می‌دهد که ظرفیت بیش از حد به دلیل “کاهش تقاضای داخلی” و افزایش رقابت قیمتی در بازار جهانی و همچنین “تنش‌های تجاری با دیگر صادرکنندگان جهانی فولاد” تشدید شده است.
تعهدات چین برای کاهش انتشار کربن
ناکانو خاطرنشان می‌کند که این وضعیت با تعهدات چین برای رسیدن به اوج انتشار کربن تا سال ۲۰۳۰ و خنثی‌سازی کربن تا سال ۲۰۶۰ پیچیده‌تر شده است. او به دو سیاست داخلی اخیر به عنوان راه‌حل‌های بالقوه برای این چالش‌ها اشاره می‌کند: “برنامه اقدام ویژه برای صرفه‌جویی در انرژی و کاهش کربن در صنعت فولاد” و “برنامه مبادله کالای کهنه با نو در سراسر چین”.
برنامه‌های جدید برای کاهش کربن در صنعت فولاد
به گفته ناکانو، این سیاست‌ها در حال ایجاد یک “حلقه بازخوردی” هستند که زنجیره تولید و مصرف در صنعت فولاد را به هم پیوند می‌دهند و چارچوبی برای اقتصاد چرخشی نوپا در صنعت فولاد چین فراهم می‌کنند. او توضیح می‌دهد که “برنامه اقدام ویژه” که در ماه مه ۲۰۲۴ توسط دولت چین آغاز شد، با هدف کاهش حدود ۵۳ میلیون تن دی‌اکسید کربن تا سال ۲۰۲۵ طراحی شده است.
استفاده از فناوری‌های نوین برای کاهش انتشار
برنامه اقدام ویژه از دو روش برای کاهش انتشار استفاده می‌کند: تقویت مقررات ظرفیت و مدیریت خروجی، و گذار به کوره‌های قوس الکتریکی (EAF) برای جایگزینی فرآیند تولید در کوره‌های بلند. ناکانو توضیح می‌دهد که “هدف این است که سهم فولاد تولیدشده از طریق EAF از ۱۰ درصد فعلی به ۱۵ درصد تا سال ۲۰۲۵ افزایش یابد.”
نقش برنامه مبادله کالای کهنه با نو در اقتصاد پایدار
“برنامه مبادله کالای کهنه با نو” که در ماه مارس آغاز شد، نقش دوگانه‌ای در صنعت فولاد ایفا می‌کند. ناکانو توضیح می‌دهد که این برنامه “از یک سو با مبادله گسترده تجهیزات قدیمی، به بازیافت فولاد قراضه انگیزه می‌بخشد و از سوی دیگر با تحریک تقاضا برای کالاهای نو و پایدارتر، بازاری برای فولاد اضافی تولیدشده ایجاد می‌کند.”
جمع‌بندی: هماهنگی اقدامات برای مقابله با چالش‌ها
ناکانو تاکید می‌کند که مجموعه اقدامات دولت چین “یک سیستم مکمل ایجاد کرده است که فرآیندهای بالادستی و پایین‌دستی صنعت فولاد را به هم مرتبط می‌سازد”. به گفته او، “در فرآیند بالادستی، برنامه مبادله کالای کهنه با نو به تأمین قراضه فولاد کمک می‌کند که برای گذار به تولید با EAF ضروری است.” او می‌افزاید که “در فرآیند پایین‌دستی، این برنامه می‌تواند از طریق ارتقاء تجهیزات و مبادله کالای مصرفی، تقاضا برای محصولات فولادی را افزایش دهد.”
نظر شما